nadobúdateľ -a mn. -ia m. práv. kto nadobúda (majetok ap.): n. pozemku;
nadobúdateľka -y -liek ž.;
nadobúdateľský príd.
nedok. nadobúdať -a
nadobudnúť ‑e ‑ú ‑dol dok.
nadobúdateľ ‑a mn. ‑ia m.; nadobúdateľka ‑y ‑liek ž.; nadobúdateľský
nadobúdať ‑a ‑ajú dok.nedok.